Szkoła od Wilhelma I do UNESCO

Szkoła niemiecka – kuźnia dobrych poddanych

Król pruski Fryderyk Wilhelm I wprowadził 300 lat temu obowiązek szkolny dla dziewcząt i chłopców w wieku od 5 do 12 lat. Co prawda, sam nie umiał porządnie pisać, ale wierzył, że dzięki szkole zdobędzie uległych poddanych i wychowa dobrych chrześcijan. Początki jednak nie były zachęcające. Z braku odpowiedniej infrastruktury, braku nauczycieli i niechęci rodziców do odrywania dzieci od pracy na gospodarstwach, projekt króla nie rozwijał się. Dopiero 50 lat później jego syn Fryderyk II zorganizował szkoły ośmioletnie, w których uczniowie kształcili się pod okiem dobrze przygotowanych nauczycieli, a nie przypadkowych ludzi. Dzieci uczyły się trzy godziny do południa i trzy godziny po południu według ustalonego programu. A to wszystko dlatego, że Fryderyk II również uważał, że dzięki szkołom zyska posłuszniejszych żołnierzy i wydajniejszych poddanych. Mimo starań władzy w XIX w. tylko 60% dzieci uczęszczało regularnie do szkoły i sytuacja uległa zmianie dopiero w 1919 r., kiedy obowiązek szkolny wpisano jako prawo do konstytucji weimarskiej.

Szkoły w czasie dyktatury nazistowskiej

W Niemczech w latach 30-stych XX wieku wprowadzono w szkołach przedmiot pod nazwą „Rassenhygiene”. Zgodnie z opublikowanym w 1925 r. „Mein Kampf” Hitlera dzieci uczono socjaldarwinizmu, ideologii wypromowanej w Wielkiej Brytani w drugiej połowie XIX wieku, mówiącej o prawie do przeżycia silniejszego osobnika „survival of the fittest”. Idea ta stała się filarem ideologii nazistowskiej i doktryny „Lebensraum” (rzekomego prawa do zasiedlania przez Aryjczyków terenów na wschód od granicy niemieckiej). W szkołach uczono o naturalnej selekcji w społeczeństwie w celu wyeliminowania ludzi upośledzonych, dziedzicznie obciążonych lub rasowo małowartościowych, których uznano za ciężar dla społeczeństwa. Wpajano również młodzieży zasadę „Führerprinzip” (pełnego posłuszeństwa wodzowi, którego utożsamiono z państwem) oraz to, że najważniejsze jest zdrowie i krzepa, a zdolności intelektualne są mniej istotne. Poza tym nakłaniano uczniów do denuncjacji własnych rodziców, jeżeli ci mieli poglądy odmienne od oficjalnych, a nauczyciele i pracownicy socjalni zobowiązani byli dostarczać pozyskane informacje do Gestapo. Wprowadzając do szkół taki program liczono, że przeświadczeni o swej wyższości rasowej uczniowie stracą zdolność empatii w stosunku do innych nacji i staną się podczas wojny bezwzględnym narzędziem eksterminacji. I rzeczywiście przez tę edukację młodzi Niemcy przestali być indywidualnościami, a stali się częścią nordyckiego plemienia. Jeden z dziennikarzy monachijskich za artykuł, w którym napisał, że sam Hitler nie odpowiada nordyckim normom rasowym, zapłacił życiem.
Dyskredytujące sądy o innych narodach nie pojawiły się w Europie wraz z Hitlerem. Polaków już za czasów kanclerza Bismarcka uważano w Niemczech za rasę służebną, gdyż nie mieli oni własnego państwa, a chałupy kryli wciąż strzechą. Francuzów zaś przedstawiano w prasie i podręcznikach szkolnych jako degeneratów. Francuzi zaś uczyli w owym czasie swoich uczniów, że Niemcy to naród bez kultury. Mimo wielu programów edukacyjnych mających zacieśnić przyjaźń francusko-niemiecką opinia ta nadal cieszy się nad Loarą popularnością.

Ludzie nowej generacji

Po strasznych doświadczeniach drugiej wojny światowej w 1946 roku powstało przy Organizacji Narodów Zjednoczonych – UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization), międzynarodowa organizacja mająca wspierać na całym świecie edukację, naukę, kulturę i komunikację międzyludzką. Jednym z zadań tej organizacji jest m.in. wychowanie ludzi nowej generacji i zmiana pryncypiów moralnych na płaszczyźnie globalnej. Dlatego próbuje się wprowadzić jednakowy program szkolny na całym świecie. Der Welt-Kernlehrplan / The World Core Curriculum for Education jest bardzo ambitnym przedsięwzięciem, które przewiduje m.in. zjednoczenie wszystkich religii świata w służbie globalizmu. Pomysłodawcami tego planu są Sir Sigmund Sternberg oraz Robert Muller. Opiera się on na panteistycznym, politeistycznym i teozoficznym systemie wartości, propaguje moralny relatywizm i wczesną seksualizację dzieci. To multikulturalne kształcenie ma nie tylko otworzyć młodzież na inne kultury, lecz przede wszystkim, jak to można wyczytać w „Comprehensive Multicultural Education” Christine Bennett, podciąć ich kulturowe i religijne korzenie, by uformować globalnego obywatela.

Dzieci mają stać się narzędziami pokoju. Jednak kto posługiwać się będzie tymi narzędziami? Względem kogo mają one być lojalne? Niestety, tego nie wiemy. Jedno jest pewne – bycie jakimkolwiek narzędziem w czyichkolwiek rękach jest bardzo niebezpieczną sprawą!



Jolanta Helena Stranzenbach

Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Czytaj więcej…

Zrozumiałem

 

Polityka cookies

Przeglądarki internetowe domyślnie dopuszczają umieszczanie plików „cookies/ciasteczek”, czyli informacji zapisywanych na urządzeniach „komputerowych” użytkowników.

Ustawienia przeglądarek internetowych mogą zostać zmienione tak, aby blokować automatyczną obsługę plików „cookies/ciasteczek” lub informować o próbach ich każdorazowego przesłania do urządzenia wykorzystywanego przez użytkownika. W celu skonfigurowania opcji swojego urządzenia w zakresie wyrażenia zgody na zapisywanie plików cookies oraz określenia zakresu zapisywanych cookies możesz zmienić ustawienia wykorzystywanej przez Ciebie przeglądarki internetowej. O zarządzaniu plikami Cookies w poszczególnych przeglądarkach można znaleźć informacje na stronach:
•    Internet Explorer: http://support.microsoft.com/kb/196955/pl
•    Firefox: http://support.mozilla.org/pl/kb/ciasteczka
•    Chrome: http://support.google.com/chrome/bin/answer.py?hl=pl&answer=95647
•    Opera: http://help.opera.com/Linux/12.10/pl/cookies.html
•    Safari: http://support.apple.com/kb/HT1677?viewlocale=pl_PL&locale=pl_PL
W ramach naszych stron i serwisów internetowych wykorzystujemy następujące rodzaje plików cookies:
a)    pliki cookies przechowujące identyfikator sesji, który jest niezbędny do przechowania informacji o fakcie bycia zalogowanym w serwisie lub wypełnienia formularza;
b)    count – cookie służące do zliczania ilości odwiedzin na stronie;
c)    NID, PREF – Google Maps dostarczający interaktywne rozwiązania w zakresie map, które umożliwia podmiotom publikującym treści na dołączanie do ich stron dopasowanych do sytuacji interaktywnych map,
d)    Cookie Google Analytics;
e)    cookie dotyczące ustawień okna przeglądarki;

W przypadku, gdy użytkownik nie dokonana zmiany domyślnych ustawień przeglądarki internetowej w zakresie ustawień cookies, pliki te będą zamieszczone w urządzeniu końcowym użytkownika. Wyłączenie lub zmiana domyślnych ustawień plików cookies może spowodować utrudnienia w korzystaniu z niektórych naszych stron i serwisów internetowych.