Dotknąć Mont Blanc

MountBlanc

Aby z bliska zobaczyć najwyższy szczyt Europy – Mont Blanc nie trzeba być zawodowym wspinaczem. Od niedawna każdy chętny może wjechać niezwykłą kolejką linową na jeden z wierzchołków tworzących ten gigantyczny masyw.

Mówi się tu lokalnymi dialektami, którym bliżej do francuskiego i niemieckiego niż włoskiego, ale i historia tego regionu jest bardziej związana z historią Francji niż Włoch. Dolina Aosty − Valle d’Aosta ze słynnymi lodowcami, zamkami na wzgórzach, przepięknymi górskimi jeziorami i strumieniami, sosnowymi lasami i zielonymi łąkami to najmniejsza prowincja Włoch. W Dolinie Aosty zarówno język francuski jak i włoski mają status urzędowy. Oba te języki są nauczane w szkołach. To jednak uczniowie decydują, który z języków ma być wykładowym. W ostatnim okresie język francuski okazał się popularniejszy. Jak można się domyśleć, włoskojęzyczni mieszkańcy Doliny nie są specjalnie tym faktem zachwyceni.

Najbardziej rozpoznawalnym symbolem Doliny Aosty jest Monte Bianco, który to oczywiście jest włoską nazwą Mont Blanc. Najwyższy alpejski szczyt stracił w ostatnich latach prawie półtora metra wysokości i „ucieka” z Francji do Włoch. To rezultaty najnowszych badań, według których powłoka lodu na „Dachu Europy” przesunęła się w ciągu kilku lat aż o 26 metrów w stronę przebiegającej tuż obok włoskiej granicy. Zaostrza to odwieczny spór pomiędzy obu krajami o to, czy w „Dach Europy” znajduje się jeszcze na terytorium Francji czy raczej już we Włoszech.

Kolejka linowa "Skyway Monte Bianco" to bezsprzecznie największa turystyczna atrakcja regionu Valle d’Aosta. Kolejka w kilkanaście minut szybuje z miejscowości Courmayeur (1340 metrów) na Punta Helbronner (3466 metrów) w masywie Mont Blanc, a dla chętnych dalej przez lodowiec La Mer de Glace i Aiguille du Midi do Chamonix po francuskiej stronie. To dopiero podróż! Nowa kolejka ma bardzo modernistyczny design. Zbudowana jest głównie ze szkła i stali. Sama jazda koleją po włoskiej stronie jest niezwykle emocjonująca − kolejka obraca się o 360 stopni, co zapewnia niezapomniane widoki. Na szczycie stacji Punta Helbronner czeka na turystów taras widokowy o średnicy 14 m. Cała kolejka jest nową inwestycją regionu Valle d’Aosta, ale już wiadomo, że przyciąga mnóstwo spragnionych przepięknych widoków turystów. Nie wszyscy przecież jesteśmy alpinistami, a kolejka pozwala na przeniesienie się na chwilę w samo serce magicznego alpejskiego krajobrazu. Nawet latem jadąc na szczyt koniecznie trzeba zabrać cieplejszą kurtkę, czapkę, rękawiczki, a zimą najlepiej po prostu strój narciarski. Pamiętajmy, że wjeżdżamy na duże wysokości, więc temperatura i ciśnienie spadają. Za wjazd i zjazd zapłaciłem 30 Euro. Na szczyt wjeżdża się około 15 minut. Co ciekawe, ta trasa pokonana na piechotę zajmowała kiedyś około 7 godzin.

Położone ponad 1200 m n.p.m. niewielkie Courmayeur jest najbliżej położonym miastem Włoch od masywu Mont Blanc. Historia miasta silnie związana jest z osobą Giovanni Battista Gilberti, urodzonego w Mediolanie w 1913 roku. Jego rodzina jeździła na wakacje do Courmayer od 1908 roku i właśnie podczas tych wyjazdów Giovanii zakochał się we wspinaczce górskiej i narciarstwie. Gdy dorósł, został burmistrzem miasta i stał się pionierem turystyki w regionie Courmayer. To za jego rządów miasto Courmayer rozwinęło się jako zimowy kurort narciarski. W miasteczku znajdują się dolne stacje kolejek linowych, którymi dostać się można w wyższe partie gór, także po stronie francuskiej. Zdecydowanie najwięcej tu Włochów i Niemców, ale na jednodniowe wycieczki chętnie zaglądają też Francuzi, Szwajcarzy, Rosjanie, a ostatnio coraz częściej Polacy.

W pobliżu Courmayeur znajduje się wjazd do słynnego tunelu pod Mont Blanc, łączącego Włochy z Francją. Budowę tunelu rozpoczęto w 1957 roku i jest to obecnie jedna z głównych transalpejskich tras transportowych. Tunel ma 11,6 km długości. Co ciekawe, nie jest on zupełnie poziomy. Różnica wysokości między wlotem po francuskiej stronie i wylotem po stronie włoskiej wynosi 107 metrów! Przy budowie tunelu, przez 4,6 miliona godzin roboczych, pracowało 5 inżynierów i 350 robotników. Do wysadzenia materiału skalnego w górze użyto 711 ton ładunków wybuchowych, zużywając jednocześnie 37 milionów kWh energii i 2,7 miliona litrów paliwa dla ciężarówek i silników. To dopiero inwestycja! Dzięki temu możemy teraz w ciągu około 12 minut przedostać się pod najwyższą górą Europy z Włoch do Francji.

To także z Doliną Aosty wiąże się historia emblematycznego dziś już dla całych Alp psa bernardyna. Przełęcz Gran San Bernardo w Dolinie Aosty od wieków stanowiła ważny, acz trudny i wymagający szlak komunikacyjny dla pielgrzymów i kupców podróżujących między dzisiejszą Szwajcarią w Włochami. W XI wieku arcydiakon Aosty, św. Bernard z Menthon, założył na przełęczy schronisko mające oferować podróżnikom bezpieczne schronienie, popas dla koni, nocleg i posiłek. Źródła historyczne donoszą, że początkowo schronisko św. Bernarda zapewniało każdemu podróżnikowi pieczone mięso i chleb za darmo. Przygotowanie pieczystego dla podróżnych było dla kucharzy w ówczesnych czasach wyzwaniem. Wpadli oni jednak na pomysł połączenia rusztu ze specjalnym kieratem, do którego zaprzęgano duże i silne psy, które obracały ruszt, chodząc w kółko. Psy te, dziś znane jako bernardyny, okazały się także pomocne przy odnajdowaniu drogi na zasypanych śniegiem szlakach oraz poszukiwaniu zaginionych. Dziś bernardyny kojarzymy z uwiązaną u obroży beczułką, choć fakt wyposażania ich w napełnione alkoholem beczułki nie znajduje żadnego potwierdzenia w źródłach historycznych. Prowadzone przez mnichów schronisko funkcjonuje do dziś i choć nie oferuje już podróżnym bezpłatnych posiłków, wciąż można je odwiedzać.




Sebastian WIeczorek

Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Czytaj więcej…

Zrozumiałem

 

Polityka cookies

Przeglądarki internetowe domyślnie dopuszczają umieszczanie plików „cookies/ciasteczek”, czyli informacji zapisywanych na urządzeniach „komputerowych” użytkowników.

Ustawienia przeglądarek internetowych mogą zostać zmienione tak, aby blokować automatyczną obsługę plików „cookies/ciasteczek” lub informować o próbach ich każdorazowego przesłania do urządzenia wykorzystywanego przez użytkownika. W celu skonfigurowania opcji swojego urządzenia w zakresie wyrażenia zgody na zapisywanie plików cookies oraz określenia zakresu zapisywanych cookies możesz zmienić ustawienia wykorzystywanej przez Ciebie przeglądarki internetowej. O zarządzaniu plikami Cookies w poszczególnych przeglądarkach można znaleźć informacje na stronach:
•    Internet Explorer: http://support.microsoft.com/kb/196955/pl
•    Firefox: http://support.mozilla.org/pl/kb/ciasteczka
•    Chrome: http://support.google.com/chrome/bin/answer.py?hl=pl&answer=95647
•    Opera: http://help.opera.com/Linux/12.10/pl/cookies.html
•    Safari: http://support.apple.com/kb/HT1677?viewlocale=pl_PL&locale=pl_PL
W ramach naszych stron i serwisów internetowych wykorzystujemy następujące rodzaje plików cookies:
a)    pliki cookies przechowujące identyfikator sesji, który jest niezbędny do przechowania informacji o fakcie bycia zalogowanym w serwisie lub wypełnienia formularza;
b)    count – cookie służące do zliczania ilości odwiedzin na stronie;
c)    NID, PREF – Google Maps dostarczający interaktywne rozwiązania w zakresie map, które umożliwia podmiotom publikującym treści na dołączanie do ich stron dopasowanych do sytuacji interaktywnych map,
d)    Cookie Google Analytics;
e)    cookie dotyczące ustawień okna przeglądarki;

W przypadku, gdy użytkownik nie dokonana zmiany domyślnych ustawień przeglądarki internetowej w zakresie ustawień cookies, pliki te będą zamieszczone w urządzeniu końcowym użytkownika. Wyłączenie lub zmiana domyślnych ustawień plików cookies może spowodować utrudnienia w korzystaniu z niektórych naszych stron i serwisów internetowych.